Wespen

Als u na een steek moeite heeft met ademhalen, duizelig bent of een opgezwollen gezicht heeft, moet u onmiddellijk medische hulp inroepen.  

Als u geen ernstige allergische reactie heeft gehad, zal de steek nog steeds erg pijnlijk zijn.

Doe dan het volgende:
1) Probeer met uw mond het wespengif uit de huid te zuigen op de plek waar u gestoken bent. Dit zal de allergische reactie als gevolg van de wespensteek tot een minimum beperken.
2) Was de plek rond de steek met water en zeep
3) Breng een koud kompres aan, zoals een ijspack, gedurende ten minste 10 minuten
4) Verhoog de getroffen plek, indien mogelijk.
Vermijd krabben en probeer geen gekke huismiddeltjes. Azijn en zuiveringszout maken het waarschijnlijk alleen maar erger.
Ga naar uw apotheker en vraag om jeukcrèmes en antihistaminica.

De koningin-wesp is groter dan normale wespen (ongeveer 20mm).

Ze overwintert en maakt in het voorjaar een nest waarin ze haar eitjes legt. Ze voedt de larven met insecten tot ze zich ontwikkelen tot werksters, drie tot vier weken later.

De werksters, allemaal steriele vrouwtjes, zoeken een kilometer lang naar voedsel.

Aan het eind van het jaar, als de koudere lucht arriveert, en het fruit snel begint te bederven, beginnen de wespen te verhongeren of sterven van de kou.

De volwassen werksters sterven af, en de nieuwe koninginnewespen gaan in winterslaap en komen in de lente te voorschijn om het proces opnieuw te beginnen, met de bouw van geheel nieuwe nesten.

Eén nest kan 3.000-8.000 wespen per jaar voortbrengen.

Wespen zijn natuurlijke bestrijders van ongedierte en hebben de neiging om andere insecten te eten.

Op hun hoogtepunt in augustus en september, wanneer de jongen zijn grootgebracht, richten de werksters zich op het zoete voedsel waar ze de voorkeur aan geven en worden ze een lastpost.

In tegenstelling tot bijen, verliezen wespen hun angel niet bij een steek. Hierdoor kan een enkele wesp dus meerdere keren steken.
Het is heel makkelijk om bijen met wespen te verwarren. Maar de manier waarop we bijen en wespen behandelen is zeer verschillend. Bijen zijn een belangrijke, nuttige soort die zelden als een plaag wordt beschouwd. Imkers behandelen bijennesten alleen als ze een significante bedreiging zijn voor de volksgezondheid. Bijen zijn vliesvleugeligen, gespecialiseerd in bloemen, ze eten nectar voor energie en stuifmeel voor eiwitten.
Alle soorten zijn essentieel voor onze ecosystemen, omdat zij het grootste aantal bestuivende insecten zijn. Naar schatting is een derde van alle gewassen afhankelijk van bestuiving, met inbegrip van de gewassen die als veevoeder worden gebruikt; het gaat om 70 verschillende soorten gewassen.
Als u niet zeker weet of het om bijen of wespen gaat, neem dan contact op met ons en wij helpen u verder. Bijen en hommels zijn namelijk beschermde insecten & hun nesten of zwermen worden daarom niet door ons bestreden. Neem, indien mogelijk en veilig, een foto om te helpen bij de identificatie.

Het verschil tussen een wespennest en een bijennest is te zien aan het materiaal dat de insecten gebruiken. Zo kauwen wespen hout- en plantenvezels tot pulp om hun nest te bouwen. Bijen daarentegen, produceren zelf bijenwas voor de bouw van hun onderkomen. Andere verschillen worden duidelijk als u de binnenkant van beide soorten nesten bekijkt. Zo maken bijen meer cellen aan dan wespen. Die zijn nodig om larven, stuifmeel én honing op te slaan.

De levenscyclus van wespen bestaat uit het ontstaan van een kolonie, groei en uitbreiding, productie van voortplantingsmiddelen, verspreiding van de voortplanting en verval van de kolonie. Bij de meeste taxa is de cyclus bepaald en duurt deze minder dan een jaar, met aan het eind de volledige ontbinding van de gemeenschap. Sommige taxa hebben een onbepaalde cyclus, waarbij de koloniepopulatie gewoon afneemt na een belangrijke voortplantingsgebeurtenis, alvorens de groei- en expansiecyclus in hetzelfde nest opnieuw te beginnen, vaak met nieuwe koninginnen. Sommige onbepaalde soorten kunnen jaren in een nest blijven, tot 30 jaar.
Een kolonie kan onafhankelijk of door middel van een zwerm worden gesticht. Bij onafhankelijke stichting wordt de kolonie gesticht door een of meer koninginnen zonder de hulp van werksters; bij zwermvorming wordt de kolonie gesticht door een zwerm van vele werksters plus reproductieve koninginnen. Het onafhankelijk stichten kan gebeuren door een enkele koningin (haplometrose) of door meerdere koninginnen die hun krachten bundelen om de kolonie te stichten (pleometrose).

Er zijn middeltjes die helpen om wespen te verjagen, maar er is ook genoeg dat niet werkt. Zo slaan mensen een wesp geregeld dood. Dit is echter niet verstandig, omdat dode wespen namelijk een geur afscheiden. Waardoor andere wespen agressiever worden wanneer ze deze geur ruiken. Hetzelfde effect bekom je wanneer je wespen probeert weg te jagen met haarlak of deodorant. U kunt het ongedierte hier inderdaad mee doden, maar verstandig is het niet. Deze producten scheiden namelijk een sterke geur af, waardoor wespen eerder overgaan tot een aanval.
Laat tevens geen vuile lege borden, eten en drinken buiten op tafel laten staan wanneer dit niet nodig is. Komt er onverhoopt toch een wesp bij u in de buurt, ga dan niet wild om u heen slaan. Hiermee zal u de wespen niet verjagen, maar zullen zij zich bedreigd voelen en steken om zichzelf te verdedigen.

De gewone wesp heeft een zwart-geel gestreept lichaam, met een duidelijke ’taille’ tussen borststuk en achterlijf en heeft een karakteristieke zwarte ‘ankertekening’ op haar gezicht. De Duitse wesp of Vespula germanica lijkt sterk op de gewone wesp: zwarte stippen op de buiksegmenten zijn het belangrijkste kenmerk voor identificatie. De Duitse wesp heeft meer zwart op het gezicht en zijn nest is grijs, terwijl de gewone wesp een bruin nest maakt. De Aziatische hoonaar is kleiner dan de Europese hoornaar (Vespa crabro). Er zijn verschillende belangrijke kenmerken waarop u moet letten om een Aziatische hoornnaar te onderscheiden van onze inheemse Europese hoornaar. Het belangrijkste onderscheidende kenmerk van een Aziatische hoornaar is zijn bijna volledig donkere achterlijf – met uitzondering van het 4de segment, dat geel is. Europese hoornaars daarentegen hebben een bruin en geel gestreept achterlijf. Bovendien zijn de poten van Europese hoornaars donker, terwijl Aziatische hoornaars felgele punten aan hun poten hebben.

v.l.n.r. : gewone wesp (Vespula vulgaris), Duitse wesp (Vespula germanica), Europese hoornaar (Vespa crabro) en de Aziatische hoornaar (Vespa velutina)

De Honingbij is een gedomesticeerde bijensoort, oorspronkelijk afkomstig uit Afrika. Er kunnen twee ondersoorten worden onderscheiden, die elk nauwer verwant zijn aan hun soortgenoten in Afrika, dan dat ze onderling verwant zijn. Vroeger leefde de Honingbij vooral in lichtrijke bossen, maar al snel werd de Honingbij door mensen gehouden om zo honing als zoetstof en ook bijenwas te verkrijgen. De Honingbij leeft in grote kolonies met een koningin (vruchtbaar vrouwtje), werksters (onvruchtbare vrouwtjes) en darren (mannetjes). De Honingbij is essentieel voor de bevruchting van veel planten. Voor de landbouw zijn de Honingbijen van groot belang omdat ze plantvast zijn. Hiermee wordt bedoeld dat ze steeds bloemen van eenzelfde soort bezoeken. Door hun plantvastheid zijn de Honingbijen zeer effectieve bestuivers.

Hebben in vergelijking met Honingbijen langere beharing, waardoor ze ook beter aangepast zijn aan het leven in koudere klimaten. De hommelkoninginnen vliegen al heel vroeg in het voorjaar uit om een nieuwe kolonie te stichten. Hommels leven net als Honingbijen in kolonies, zij het in veel kleinere éénjarige kolonies met meestal een honderdtal exemplaren. Overwinteren doet de hommelkoningin echter alleen, net zoals dit het geval is bij wespen. Veel hommelsoorten trekken direct naar twee- en meerjarige planten omdat deze meer nectar te bieden hebben. Hommels specialiseren zich per soort vaak ook op één of enkele plantensoorten. Dit maakt dat er weinig concurrentie bestaat tussen de verschillende hommelsoorten.