Knaagdieren

Toenemende rattenpopulaties brengen ook het risico met zich mee dat u ziektes oploopt die door knaagdieren worden overgedragen. Ratten staan erom bekend dat ze verschillende gevaarlijke ziekten bij zich dragen. Onlangs is aangetoond dat ze drager zijn van Hepatitis E en mensen besmetten met deze stam. Veel van hen dragen ook tyfus met zich mee.
Ratten brengen op twee manieren ziekten over: direct en indirect. Directe overdracht vindt plaats wanneer mensen per ongeluk in aanraking komen met besmette urine, uitwerpselen of knaagdieren. Dit zijn de meest voorkomende door ratten overgedragen ziekten die rechtstreeks door de knaagdieren worden overgedragen:

• Hantavirus pulmonary syndrome, een ernstige ziekte van de luchtwegen die griepachtige symptomen, duizeligheid en maagklachten veroorzaakt, en daarna extreme kortademigheid.
• Leptospirose, een bacteriële ziekte die griepachtige verschijnselen veroorzaakt, alsmede geelzucht en rode ogen.
• Pest, een ziekte die snel koorts, rillingen en zwakte veroorzaakt, plus necrotisch weefsel, gezwollen lymfeklieren of longontsteking, afhankelijk van de stam.
• Rattenbeetkoorts, een ziekte die koorts, braken, huiduitslag, hoofdpijn en lichaamspijn veroorzaakt.
• Salmonellose, een bacteriële infectie die diarree veroorzaakt.
• Tularemie, een ziekte die koorts veroorzaakt en soms zweren, ontsteking en pijn op de borst.

Indirecte overdracht vindt plaats wanneer parasieten van een rat (zoals teken en muggen) ook mensen bijten en infecteren; de ziekten die zij kunnen overbrengen zijn onder meer babesiose, de ziekte van Lyme en West Nile.

Ratten pikken virussen op dezelfde manier op als mensen: met hun vingers en mond. Ze hangen rond in steegjes, bij vuilnisbakken en in riolen. Al die ziektekiemen worden aan hun voeten opgepikt, en die eten ze op. Vanaf het moment dat ze een huis binnenkomen, zijn ratten bijna constant aan het urineren en poepen en laten virussen achter waar ze ook. Nietsvermoedende mensen raken vervolgens die urine en uitwerpselen aan, inhaleren ze en consumeren ze soms. Waardoor die ziektekiemen in hun lichaam terechtkomen.

Als u denkt te maken hebben met een rattenplaag, let dan op onderstaande aanwijzingen:

1. Vreemde geuren en geluiden

Ratten verspreiden een sterke ammoniakgeur. Ze zijn ook erg luidruchtig – ze maken piepende, krassende en ritselende geluiden als ze rondlopen. Het opmerken van één van deze tekenen is een indicatie dat er ratten in het gebouw aanwezig zijn.

2. Uitwerpselen & Vlekken

Ratten laten uitwerpselen achter als ze door uw huis lopen. U kunt kleine, donkere, pellet-vormige uitwerpselen opmerken langs hun belangrijkste routes. Omdat ratten slecht kunnen zien, creëren en onderhouden ze ook vaste routes langs de muren. Als ze deze routes afleggen, laten ze vetvlekken achter langs de muren.

3. Voetafdrukken

Denk je dat je een rattenprobleem hebt? Kijk dan eens in een zelden gebruikte, stoffige hoek van uw huis. Ratten laten vaak voet- en staartafdrukken achter op de plekken waar ze komen.

Tip: Als u niet zeker weet of er ratten in de buurt zijn, strooi dan een fijn laagje zout op de vloer en controleer ’s ochtends of er verse sporen zijn.

4. Schade

Last but not least, laten ratten schade achter in hun kielzog. Ze kunnen elektrische snoeren doorbijten, knagen aan meubels, opbergdozen of papier en eten voedsel dat op het aanrecht ligt.

Daarbij kunnen ze overal in huis uitwerpselen en urine achterlaten, waardoor het risico op blootstelling aan ziekten toeneemt.

Het kan een uitdaging zijn om de aanwezigheid van ratten te ontdekken als ze in uw muren leven. Hier zijn een paar tekenen om op te letten:

1. Vreemde geluiden in de muren, waaronder piepende, scharrelende, en rennende geluiden.
2. Stapels uitwerpselen op verborgen plaatsen, zoals achter het fornuis, in uw kelder of zolder, of in de hoeken van het huis.
3. Voedselpakketten, verpakkingen of restjes met bijtsporen.
4. Vlekken langs de muren, die eruit zien als een mengsel van vuil en vet.
5. Nesten van isolatie, versnipperd papier, stukjes stof of ander zacht materiaal.
6. Leidingen die aangevreten of beschadigd lijken te zijn.

Naast de bovenstaande aanwijzingen kunt u ook een levende of dode rat ergens in uw huis aantreffen. Als u een van deze tekenen opmerkt, is het tijd om contact op te nemen met ons professioneel ongediertebestrijdingsteam.

Voor zo’n klein diertje kunnen ratten aanzienlijke schade aanrichten in een huis. Naast het verspreiden van ziektes en het bedreigen van de gezondheid van iedereen die in het huis woont, kunnen ratten:

• Structurele schade veroorzaken aan hout, gipsplaten, isolatie, en andere bouwmaterialen.
• Elektrische bedrading doorbijten en het risico op brand en elektrocutie verhogen.
• Meubels vernielen door in kussens te bijten en de vulling eruit te scheuren.
• Boeken, papieren en kleding vernielen.
• Lawaai maken dat het moeilijk maakt om te slapen of te ontspannen in uw huis.
• Nestelen zich in muren, onder het aanrecht, of zelfs in apparaten – zoals de achterkant van de koelkast of de onderkant van de wasmachine.

Hoewel geen schade door ratten goed is, kunnen grote rattenpopulaties snel dure en onomkeerbare schade aanrichten in uw huis & bedrijfspand.

Een succesvolle rattenbestrijdingsstrategie omvat gewoonlijk drie elementen: sanitaire maatregelen; bouw en knaagdierbestendigheid van gebouwen; en, indien nodig, populatiebeheersing.

Sanering

Sanitaire maatregelen zijn van fundamenteel belang voor rattenbestrijding en moeten continu worden uitgevoerd. Als sanitaire maatregelen niet goed worden onderhouden, gaan de voordelen van andere maatregelen verloren en zullen ratten snel terugkeren. Goed onderhoud in en rond gebouwen vermindert de beschikbare schuilplaatsen en voedselbronnen voor ratten. Nette, niet op de grond liggende opslag van buizen, timmerhout, brandhout, kratten, dozen, tuingereedschap en andere huishoudelijke goederen zal helpen de geschiktheid van het gebied voor ratten te verminderen en zal ook hun opsporing vergemakkelijken. Verzamel regelmatig vuilnis, afval en tuinafval en zorg ervoor dat alle vuilnisbakken een goed sluitende deksel hebben. Waar honden worden gehouden en buiten worden gevoed, kunnen ratten een probleem worden als er een kant-en-klaar aanbod van hondenvoer is. Geef uw huisdier alleen de hoeveelheid voer die het per keer opeet, en bewaar het voer in knaagdierbestendige containers.

Het uitdunnen van dichte vegetatie zal de habitat minder aantrekkelijk maken. Klimplanten op omheiningen of gebouwen zijn bevorderlijk voor rattenplagen en moeten worden uitgedund of verwijderd indien mogelijk, net als overhangende takken van bomen op minder dan 2 meter van het dak.

Ratdichte constructie

De meest succesvolle en langdurige vorm van rattenbestrijding in gebouwen is het buitensluiten. Dicht scheuren en openingen in funderingen van gebouwen en openingen voor waterleidingen, elektriciteitsdraden, rioolbuizen, afvoerpijpen en ventilatieopeningen af. Geen enkel gat dat groter is dan 6,35 mm mag niet worden afgedicht. Zorg ervoor dat deuren, ramen en horren goed aansluiten. De randen kunnen worden afgedekt met plaatstaal als knagen een probleem is. Grof staalwol, draadgaas en lichtgewicht plaatstaal zijn uitstekende materialen om kieren en gaten te dichten.

Omdat ratten en huismuizen uitstekende klimmers zijn, moeten ook openingen boven de grond worden afgedicht. Ratten komen vaak gebouwen binnen via buizen, elektriciteitsleidingen, enz. dus zorg ervoor dat alle toegangspunten in het dak zijn afgedicht.

Beheersing van de populatie

Wanneer voedsel, water en onderdak beschikbaar zijn, kunnen rattenpopulaties snel toenemen. Hoewel de meest permanente vorm van controle bestaat uit het beperken van voedsel, water, onderdak en toegang tot gebouwen, is directe controle van de populatie vaak noodzakelijk.

Voor de bestrijding van ratten binnenshuis is het gebruik van vallen het beste. Wanneer rodenticiden (giftig lokaas) worden gebruikt in gebouwen, kunnen ratten sterven op ontoegankelijke plaatsen, zoals binnen muren of plafonds. Bij warm weer kan de stank van een dode rat ondraaglijk zijn en kan het nodig zijn een gat in de muur te hakken om het kadaver te verwijderen. Ook ectoparasieten zoals vlooien en mijten laten vaak dode rattenkadavers achter en kunnen het hele huis besmetten als het kadaver niet onmiddellijk wordt verwijderd.

Het zetten van vallen is de veiligste en meest effectieve methode voor het bestrijden van ratten in en rond woningen, garages en andere gebouwen. Omdat vallen steeds opnieuw gebruikt kunnen worden, is vallen zetten minder kostbaar dan giflokaasvallen, maar arbeidsintensiever. Vallen kunnen worden uitgezet en voor onbepaalde tijd worden achtergelaten op plaatsen waar ratten in het verleden een probleem zijn geweest. Vallen met grote plastic loopvlakken zijn bijzonder effectief, maar het vinden van de beste plaatsen om de vallen te zetten is vaak belangrijker dan het type val dat wordt gebruikt. In het algemeen kunnen jonge ratten pas worden gevangen als ze ongeveer een maand oud zijn, wanneer ze het nest verlaten en op zoek gaan naar voedsel.

beste plaatsen om vallen te zetten zijn afgelegen gebieden waar ratten zich waarschijnlijk ophouden en beschutting zoeken. Uitwerpselen, knaagsels en beschadigingen wijzen op de aanwezigheid van knaagdieren, en gebieden waar dergelijke bewijzen worden aangetroffen zijn gewoonlijk de beste plaatsen om vallen te zetten, vooral wanneer deze gebieden zich bevinden tussen hun schuilplaatsen en voedselbronnen. Plaats vallen op natuurlijke reiswegen, zoals langs muren, zodat de knaagdieren direct over de trekker van de val lopen.

• Slechte huishouding – kan de aantrekkingskracht van ratten vergroten. Houd alles schoon!
• Puin – ophopingen van puin en materialen op het terrein kunnen een schuilplaats zijn voor ratten. Verwijder alle ongewenste items.
• Afval – zorg ervoor dat al het externe voedselafval wordt bewaard in vuilnisbakken met dichte afvoergaten en houd de vuilnisbakken schoon.
• Vegetatie – verwijder potentiële broedplaatsen door de vegetatie te snoeien en het terrein schoon en netjes te houden.
• Voedselopslag – zorg dat al het voedsel binnen en niet op de grond wordt opgeslagen, en bewaar geopende verpakkingen in verzegelde containers.
• Voederen van vogels – wees voorzichtig met het voeren van wilde vogels, omdat u daarmee ratten kunt aanmoedigen.
• Compost – bescherm uw compost tegen toegang door ratten, of gebruik het niet voor voedselafval dat kan worden.

Als je gelooft wat je in tekenfilms ziet, zou je denken dat muizen kaas eten. In werkelijkheid eten ze graag fruit, zaden en granen. Ze zijn omnivoor, wat betekent dat ze zowel planten als vlees eten. De gewone huismuis eet zowat alles wat hij kan vinden. Zo eten ze voedsel dat voor mensen of huisdieren bestemd is. Als er weinig voedsel is, eten muizen zelfs elkaar op.

Muizen hebben een vraatzuchtige eetlust. Ze eten zo’n 15 tot 20 keer per dag, en daarom bouwen ze hun huizen in de buurt van plaatsen waar gemakkelijk voedsel te vinden is.

• Hantavirus: is een zeldzaam virus dat via de lucht wordt overgedragen door hertenmuizen. Het treedt op wanneer mensen lucht inademen die besmet is met het virus. Overdracht van het hantavirus vindt alleen plaats van knaagdier op mens, niet van mens op mens. Als u blootstelling aan het virus vermoedt, moet u onmiddellijk naar uw arts gaan. Infectie met het hantavirus kan leiden tot het hantavirus pulmonaal syndroom (HPS), dat fataal kan zijn.
  Symptomen van hantavirus zijn vermoeidheid, koorts, koude rillingen, spierpijn, misselijkheid, braken, duizeligheid en buikpijn. De ziekte ontwikkelt zich snel (4-10 dagen na de eerste symptomen) en de symptomen breiden zich uit tot hoesten, kortademigheid en ernstige ademhalingsmoeilijkheden. Blootstelling aan het hantavirus komt vaker voor in landelijke gebieden waar de geografische omgeving – bosgebieden, akkers en boerderijen – het meest vriendelijk is voor hertenmuizen. De huismuis die meestal in stedelijke omgevingen wordt aangetroffen, is geen drager van het hantavirus. Maar dat betekent niet dat deze stadsbewoners vriendelijker zijn.

• Salmonella: aangezien muizen en ratten frequente bezoekers zijn van riolen en andere smerige gebieden waar gevaarlijke bacteriën aanwezig zijn, zijn zij ideale overbrengers van bacteriën zoals salmonella. Salmonella komt van nature voor bij muizen en wordt via hun uitwerpselen overgedragen. Als een muis door uw huis loopt en over uw aanrecht loopt, laat hij uitwerpselen achter die het oppervlak besmetten, wat tot voedselvergiftiging kan leiden.
  De symptomen van salmonella beginnen na 12 tot 72 uur van besmetting en omvatten diarree, koorts, braken en buikkrampen. Salmonella wordt gemakkelijk overgedragen op andere mensen door slechte handhygiëne en slechte sanitaire voorzieningen.

• Rickettsialpokken: rickettsia zijn een gespecialiseerd soort bacteriën die parasiteren op cellen in gewervelde dieren en geleedpotigen. Rickettsialpokken wordt overgebracht door mijten, teken, vlooien of luizen die leven op besmette muizen. Deze ziekte veroorzaakt waterpokkenachtige symptomen, waaronder huiduitslag, koorts en hoofdpijn.

• Tularemie: een groot aantal geleedpotigen en zoogdieren, zoals muizen, kunnen drager zijn van tularemie. Wat wordt veroorzaakt door de bacterie Francisella tularensis, waarvan verschillende stammen bestaan die verschillen in virulentie en geografische verspreiding. Het is een ziekte die zowel mensen als dieren kan treffen. Mensen worden meestal besmet door een beet of door het aanraken van een besmette muis. Tularemie kan niet van mens op mens worden overgedragen.
  De symptomen van tularemie lijken op griep, met koorts, hoofdpijn en misselijkheid. Andere symptomen zijn gezwollen lymfeklieren, longontsteking en huiduitslag. Hoewel het een zeldzame ziekte is, kan zij verschillende orgaansystemen in het menselijk lichaam aantasten, zoals het centrale zenuwstelsel, het hart en de lever.

• Muizen en allergieën: naast de hierboven genoemde ziekten kan een eiwit in de urine van muizen astma en nauw verwante allergische aandoeningen veroorzaken bij daarvoor gevoelige mensen. Muizen urineren gewoonlijk in microdruppeltjes, overal waar ze zich nestelen. Omdat ze de hele dag door eten en reizen, kan muizenurine letterlijk op alle oppervlakken van uw huis worden aangetroffen. Het residu van hun urine kan astma-aanvallen veroorzaken omdat het zich gemakkelijk over het hele huis kan verspreiden, met de hoogste concentraties meestal in keukens.

Uitwerpselen, vers knaagwerk en sporen wijzen op gebieden waar muizen actief zijn. Muizennesten, gemaakt van fijn versnipperd papier of ander vezelig materiaal, worden vaak gevonden op beschutte plaatsen. Huismuizen hebben een karakteristieke muskusgeur waaraan je hun aanwezigheid kunt herkennen. Aangezien muizen nachtdieren zijn, is de kans klein dat je ze overdag zal zien.

Muizen zijn non-stop kauwers, en zullen voor niets stoppen om aan voedsel, water of een nieuwe slaapplaats te komen. Ze zijn ook heel goed in het vernielen van elektriciteitsdraden als ze daar doorheen kauwen, waardoor uw huis blootgesteld wordt aan mogelijk brandgevaar. Muizen kunnen met gemak schade aanrichten wanneer ze door gipsplaten, hout, vloerbedekking en andere materialen kauwen, en daarbij gaten achterlaten. Muizen veroorzaken ook schade aan de isolatie van een huis. Meestal reizen huismuizen door een huis via de muren en plafonds. Ze maken dan tunnels door de isolatie los te scheuren. Als dit het geval is, kunt u krassende, knagende en piepende geluiden van muizen in uw muren en plafonds horen. Isolatie die op wat voor manier dan ook verstoord lijkt, is een duidelijk teken dat u te maken hebt met een knaagdierprobleem en de professionele hulp nodig heeft van de ongedierte experts van Bug Crushers.

Effectieve muizenbestrijding omvat sanitaire maatregelen, een muisveilige constructie en vermindering van de populatie d.mv. lokazen. De eerste twee zijn nuttig als preventieve maatregelen.

Sanering
Muizen kunnen overleven op zeer kleine oppervlakten met beperkte hoeveelheden voedsel en beschutting. Hoe goed de sanitaire voorzieningen ook zijn, in de meeste gebouwen waar voedsel wordt opgeslagen, gehanteerd of gebruikt, zullen huismuizen voorkomen als ze niet tegen muizen zijn beschermd. Hoewel een goede hygiëne muizen zelden zal elimineren, zal een slechte hygiëne ze zeker aantrekken en ervoor zorgen dat ze in grotere aantallen kunnen gedijen. Goede hygiëne vermindert ook de hoeveelheid voedsel en schuilplaatsen voor muizen, waardoor lokaas en vallen doeltreffender worden. Besteed bijzondere aandacht aan het wegwerken van plaatsen waar muizen beschutting kunnen vinden. Als ze weinig plaatsen hebben om te rusten, te schuilen of nesten te bouwen en jongen groot te brengen, kunnen ze niet in grote aantallen overleven.

Muisdichte constructie
De meest succesvolle en permanente manier om huismuizen te bestrijden is door ze buiten te houden. Dit door alle openingen waardoor ze een constructie kunnen binnendringen te elimineren. Alle plaatsen waar voedsel wordt opgeslagen, verwerkt of gebruikt dienen muisdicht te worden gemaakt. Gedroogd graan en vleesproducten dienen te worden opgeslagen in glazen potten, metalen bussen of andere hersluitbare luchtdichte verpakkingen.

Dicht alle openingen die groter zijn dan 6,5mm af om muizen buiten te sluiten. Staalwol gemengd met dichtingsmateriaal is een goede stop. Het stopmateriaal moet glad zijn om te voorkomen dat muizen het eruit trekken of er doorheen kauwen. Dicht scheuren en openingen in funderingen van gebouwen en openingen voor waterleidingen, ventilatieopeningen en nutsvoorzieningen af met metaal of beton. Deuren, ramen en horren moeten goed aansluiten. Het kan nodig zijn de randen af te dekken met metaal om knagen te voorkomen. Plastic folie of gaas, hout, rubber of andere knaagbare materialen zijn ongeschikt voor het dichten van gaten, aangezien die door muizen worden gebruikt.

Beheersing van de populatie

Wanneer er reeds een muizenplaag bestaat, is één of andere vorm van populatievermindering bijna altijd noodzakelijk. Reductietechnieken zijn onder meer vangen en vergiftigen. Dit gebeurd a.d.h.v. lokazen die zo geplaatst  worden dat ze eventuele activiteiten in de betrokken bedrijfszone niet hinderen. Deze lokazen kunnen enkel geopend worden met een speciale sleutel. We gebruiken zowel tox als non-tox lokaasdoosjes ter bestrijding van muizenplagen. Bij tox lokaasdoosjes wordt een zorgvuldig uitgekozen actieve stof gebruikt die naast efficiënt ook wettelijk toegelaten en veilig is. Alles blijft in de lokdoos, we gebruiken hiervoor een gel of vast blok zodat er geen losse graantjes vrijkomen.

In sommige zones of bedrijven is bestrijding met vergif verboden of wil de klant liever een niet-toxische aanpak. Lokazen met een val zijn dan de perfecte oplossing.
De compacte lokazen zijn voorzien van een klem waardoor het ongedierte op een snelle manier kan afgevangen worden. Deze zijn voorzien van een visuele indicatie wanneer er een vangst is waargenomen. Deze lokazen kunnen eveneens voorzien worden van zenders zodanig dat wanneer er vangst is opgetreden de klant en technieker hiervan bericht krijgt.