Kevers

Omvatten verschillende soorten insecten die zich in hout tunnelen en het hout tot een fijn poeder vermalen. De twee meest voorkomende families die hout aantasten zijn de Lyctidae en de Anobiidae. Anobiide houtwormkevers tasten oudere producten aan die van zowel hard als zacht hout zijn gemaakt, terwijl Lyctide houtwormkevers alleen producten aantasten die van hard hout zijn gemaakt en minder dan 5 jaar oud zijn. Het zijn de larven van dit insect die voor ernstige schade zorgen.

Anobiide houtwormkevers herkennen
Volwassen exemplaren worden tot 8mm lang en zijn roodbruin tot zwart van kleur. Hun gevleugelde lichaam is cilindrisch en langwerpig van vorm, en bedekt met fijne haren. Anobiide houtwormkevers hebben een kapachtig lichaamssegment dat zich direct achter hun kop bevindt. Dit segment “bedekt” of “verbergt” hun kop. De larven zijn iets kleiner dan de volwassen kevers en zijn witachtig van kleur. De larven zien er uit als wormen en hebben een C-vormig gekromd lichaam, drie paar kleine poten en rijen kleine stekels op hun rugzijde.

Biologie
De volledige levenscyclus van de anobiide houtwormkever kan tot 10 jaar in beslag nemen, maar in de meeste gevallen duurt het proces 2-3 jaar. Een volwassen vrouwtje legt haar eitjes (meestal minder dan 50) onder splinters, in houtspleten en in oude uitvlieggaten. Zodra de larven uitkomen, voeden ze zich met het hout eromheen. Het is het larvale stadium van de anobiide houtwormkever dat de schade en vernieling veroorzaakt. Nadat de larven zich hebben gevoed en zich hebben ontwikkeld tot volwassen kevers, verlaten zij het hout door zich een weg naar buiten te kauwen. Tijdens het uittredingsproces maken ze gaten van 3mm in diameter in het hout dat ze aantasten. Na het uittreden komen de mannetjes en vrouwtjes samen om te paren, de vrouwtjes zoeken dan een plek om hun eitjes af te zetten. Hoewel ze meer dan goed in staat is om weg te vliegen en een nieuwe plek te vinden om dit te doen, zal ze haar eitjes hoogstwaarschijnlijk leggen op hetzelfde stuk hout waar ze uit is gekomen.

Gewoontes
Anobiide houtwormkevers tasten zowel zachte als harde houtsoorten aan en schijnen de voorkeur te geven aan structurele elementen van een huis zoals balken, ondervloeren, palen en triplex boven andere dingen. Ze hebben een voorkeur voor ouder doorgewinterd hout met een vochtgehalte van meer dan 14 procent en bevinden zich in donkere, koele delen van het huis, zoals kelders en kruipruimtes.

Schade
Een belangrijk onderdeel van het identificeren van anobiide houtwormkevers is het bepalen of de schade die u aantreft afkomstig is van een actieve plaag of schade die is overgebleven van een eerdere plaag die is uitgestorven of eerder is uitgeroeid. Als er een actieve plaag in uw huis is, zult u “vers” houtkleurig poeder zien ophopen onder de uitvlieggaten. Uitgangen van een inactieve plaag zien er verweerd uit en de hoopjes poeder zijn verspreid of bedekt met puin. Als huiseigenaar is de kans groter dat u de schade van anobiide houtwormkevers ziet dan de kevers zelf. Dit komt vooral omdat de volwassen kevers maar zo kort leven en ’s nachts het meest actief zijn.

Lyctinae houtborende kevers herkennen

Zijn roodbruin of zwart van kleur, hebben antennes met een tweesegmentige knots, en een lange, platte lichaamsvorm. De volwassen kevers zijn tot 5mm lang. Hun witachtige crèmekleurige larven zijn c-vormig en worden ongeveer een 6,5mm lang.

Biologie
De vrouwtjes leggen hun eitjes in de kieren en spleten van onbehandeld hout. Zodra de larven uit het ei komen, maken ze een tunnel door het hout om zich te voeden. Na een periode van ongeveer 2-9 maanden en nadat ze verschillende keren verveld zijn, komen de larven dichter bij het oppervlak van het hout en verpoppen zich. De volwassen dieren komen dan tevoorschijn (meestal in de late winter, vroege lente) en tunnelen zich een weg uit het hout. Deze nieuwe volwassenen zoeken een partner en de vrouwtjes leggen eieren, meestal in hetzelfde stuk hout waar ze net uit zijn gekomen, waardoor ze nog meer schade aanrichten. De levenscyclus van de Lyctinae poederpaal kever hangt af van de temperatuur en andere omgevingsfactoren en kan 3 maanden tot meer dan 4 jaar in beslag nemen.

Gewoontes
Lyctinae poederpaal kevers tasten alleen hardhout aan en geven de voorkeur aan hout dat minder dan 5 jaar oud is. Deze kevers tasten gewoonlijk eiken, hickory, walnoot, esdoorn, bamboe en es aan, en hebben een vochtigheidsgraad van 8-32 % in het hout nodig voor een goede ontwikkeling. Ze vallen zowel fabricaten als timmerhout aan. Meestal ontstaat een plaag in een huis nadat hout of timmerhout, dat reeds met eitjes of larven is aangetast, tijdens het bouwproces in het huis is gebracht. Hoewel deze kevers niet gevaarlijk zijn voor mensen en geen bekende ziekten dragen of overbrengen, zijn ze uiterst gevaarlijk voor de structurele integriteit van een huis. Omdat hout over het algemeen steeds opnieuw wordt aangetast, kan de schade die de larven veroorzaken behoorlijk groot en kostelijk worden om te repareren.

Preventie
Lyctinae poederpaal kevers vallen jong hout aan, zodat het voorkomen van problemen met deze plagen erg moeilijk kan zijn. De beste verdediging tegen dit ongedierte is vroegtijdige opsporing en behandeling. Het opmerken van uitvlieggaten in hout in uw huis en/of stapels fijne houtkrullen is een goede indicatie dat deze kevers uw huis zijn binnengedrongen. Een andere manier om problemen met deze kevers te voorkomen is ervoor te zorgen dat al het hout in uw huis, of houten constructies in uw huis, op de een of andere manier behandeld zijn – geverfd, gebeitst, in de was gezet.

Behandeling
Na contact te hebben opgenomen met Bug Crushers, zal onze expert ongediertebestrijding in staat zijn om vast te stellen of er al dan niet sprake is van een houtwormkeverplaag en of de aanwijzingen duiden op huidige of vroegere activiteit. Als er kevers actief zijn in uw houtwerk, zal onze technicus samen met u bepalen welk type behandeling, moet worden gebruikt om uw plaag te behandelen.

v.l.n.r.: de gewone houtwormkever, de grote houtwormkever, de huisboktor en de spinthoutkever.

Tapijtkevers tasten, zoals hun naam al aangeeft, soms tapijten aan. Net als motten voeden deze plaagdieren zich met wol, bont, vilt, zijde, veren, huiden en leer. Dergelijke materialen bevatten keratine, een vezelig dierlijk eiwit dat de larven kunnen verteren. Katoen en synthetische stoffen zoals polyester en rayon worden zelden aangetast, tenzij ze gemengd zijn met wol, of zwaar bevuild met voedselvlekken of lichaamsoliën. Aantastingen van tapijtkevers kunnen zich onopgemerkt ontwikkelen en schade toebrengen aan kwetsbare voorwerpen.

Verschillende soorten tapijtkevers herkennen
De zwarte tapijtkever (Attagenus unicolor) is de meest voorkomende tapijtkeversoort. Hij is klein, zwart, ovaal en 3 tot 5 mm lang. De larve is wortelvormig, goud- tot donkerbruin en tot 13 mm lang. Hij heeft een staart van lange haren, wat een onderscheidend kenmerk van deze soort is.

De gevarieerde tapijtkever (Anthrenus verbasci), de meubeltapijtkever (Anthrenus flavipes LeConte), en de gewone tapijtkever (Anthrenus scrophularia) lijken qua uiterlijk en gewoonten op elkaar. De volwassen kevers zijn gewoonlijk 2 tot 3 mm lang en hebben een rond lichaam. Het lichaam heeft een onregelmatige rangschikking van gemengde witte, bruinachtige, zwarte, oranje of geelachtige schubben. De volwassen larve is ongeveer 5 mm lang en is veel korter dan de zwarte tapijtkever. Hij heeft dichte borstelharen aan de zijkanten en het uiteinde van het lichaam. Bij de gevarieerde tapijtkever is het hoofdeinde smaller dan het achtereinde, een kenmerk dat hem onderscheidt van de larve van de zwarte tapijtkever.

Biologie
Volwassen kevers worden meestal in het voorjaar op bloemen gezien. Ze kruipen of vliegen woningen binnen via ventilatieopeningen, ramen, deuren en dakranden. Volwassen tapijtkevers worden aangetrokken door licht. Ze zijn vaak rond ramen te vinden. Volwassen vrouwtjes leggen eitjes op pluizen rond plinten, tapijtranden, kieren, in kanalen van warmeluchtovens, op muizenkarkassen, of in vergelijkbare situaties. Een volwassen vrouwtjeskever legt ongeveer 40-90 eitjes, die na één tot twee weken uitgroeien tot kleine larfjes. Een larve vervelt 8-17 keer voordat ze in een pop verandert. Het larvenstadium kan 70 dagen tot meer dan één jaren duren van de soort, de temperatuur en het beschikbare voedsel. Volgroeide larven veranderen in poppen, en na ongeveer twee weken komen de volwassen kevers uit. De volwassen kevers leven zelden langer dan vier weken.

Gewoontes
Volwassen tapijtkevers leven zowel buiten als in huizen. Buiten zijn ze te vinden op de bloesems en andere bloeiende planten met overvloedig stuifmeel. De larven voeden zich met door dieren geproduceerd afval en zijn vaak in de buurt van dierennesten te vinden. Binnenshuis voeden de larven zich met een grote verscheidenheid aan materialen. Hun voedsel omvat tapijten, wol, bont, opgezette dieren, lederen boekbanden, veren, hoorns, haar, zijde, dode insecten, dode spinnen, voedsel voor huisdieren, en nesten van vogels, bijen en wespen. Plantaardige producten zoals zaden en granen kunnen ook aangetast worden door tapijtkevers.

Schade
De larven van de tapijtkever blijven verborgen in de materialen waarin ze zich voeden. Tapijtkeverplagen verschillen van mottenplagen doordat de schade meestal in een groot gebied of een deel van het kledingstuk of tapijt optreedt in plaats van verspreid over verschillende gebieden. De larven van de tapijtkever laten vervellingshuidjes achter. Zij maken geen webben zoals kledingmotten doen.

Preventie
Tapijtkevers zijn vaak moeilijk uit te roeien vanwege hun vermogen om in duistere plaatsen te leven en zich wijd te verspreiden binnen een constructie. Het goed gesloten houden van deuren en ramen zal helpen om de invasie van volwassen kevers te minimaliseren. Het verwijderen van bloeiende planten en struiken rondom het gebouw zal de druk van buitenaf verminderen. Controleer op de aanwezigheid van kevers voordat u snijbloemen binnenbrengt. Een goede opslag is het belangrijkst om schade door ongedierte te voorkomen. Waardevolle bontsoorten en andere voorwerpen van dierlijke oorsprong moeten in gekoelde opslagplaatsen of luchtdichte kledingzakken worden bewaard. Voordat u de artikelen opbergt, moet u ze zorgvuldig onderzoeken om er zeker van te zijn dat ze schoon en vrij van ongedierte zijn.

Behandeling
en succesvolle bestrijding berust op de integratie van sanitaire, uitsluitings-, niet-chemische en chemische bestrijdingsmethoden. Neem contact op met onze ongedierte-experts als je meer wilt te weten komen over deze verschillende methodes.

v.l.n.r.: de bruine tapijtkever, de pelskever en de gevarieerde tapijtkever.

Behoren tot dezelfde familie als de houtwormkever. Ze zijn de meest voorkomende voorraadkastaantasters in woningen en leven en planten zich voort in allerlei harde, droge zetmeelhoudende producten. Het zijn enkel de larven die uitermate schadelijk zijn. Volwassen broodkevers nemen zelf geen voedsel op. De broodkever is 2 tot 4 mm lang, ovaal gevormd, fijn behaard en bruin tot roodbruin van kleur. Ze kunnen goed vliegen. Het halsschild bedekt de kop als een soort monnikskap en de dekschilden vertonen fijne lengtestrepen. De antennen bezitten geen duidelijke knots en staan ver uit elkaar.
De larven van de broodkever zijn 0,5 tot 5 mm groot, wit van kleur en bezitten een donkere kop. Ze hebben poten en kunnen zich goed verplaatsen.

Biologie
Hun volledige ontwikkelingscyclus bestaat uit 4 stadia: ei-larve-pop-adult. Vrouwelijke broodkevers leggen tot wel 100 eieren of meer per keer, het liefst op donkere plaatsen of nabij geschikt voedsel. De eitjes zijn parelwit en moeilijk te zien. Ze worden afgezet in een geschikte voedselbron. Bij een temperatuur van 18°C komen de eitjes na ongeveer één maand uit. Op zoek naar harde en/of droge zetmeelhoudende producten dringen de larven via zeer nauwe kieren en spleten binnen. Naast levensmiddelen tasten ze ook bouw- en isolatiematerialen aan die plantenvezels of zaadrestanten bevatten. Of banden van oude boeken die gebonden zijn met niet-synthetische lijm. De pas uitgekomen larven zijn crèmekleurige larven in de vorm van de letter “C” en zijn ongeveer 5 mm lang. Na 4 vervellingen zijn de larven volgroeid en zullen zij zich gaan verpoppen. Dit gebeurt in een cocon gemaakt van voedseldeeltjes en speeksel. De uit de cocon gekomen volwassen kevers boren uitvliegopeningen om het voedsel te verlaten. Deze openingen zijn te herkennen aan ronde gaatjes in de producten. De gehele ontwikkelingsduur van ei tot kever is sterk afhankelijk van de temperatuur. Bij hogere temperaturen is dat aanzienlijk korter. De levensduur van een broodkever is typisch 2-3 maanden.

Gewoontes
Hoewel ze bij voorkeur in warmere omgevingen buiten leven, kunnen broodkevers zowat overal overleven waar een verwarmde schuilplaats voorhanden is. Verschillende commerciële locaties bieden ideale omstandigheden voor de plaag, waaronder graan- en dierenvoedselfabrieken, opslagplaatsen en meelfabrieken. Broodkevers eten een verscheidenheid aan voedsel. Hoewel ze de meeste schade aanrichten aan opgeslagen granen, zaden en meel, hebben de insecten een gevarieerd en relatief willekeurig dieet dat ook dierenvoeding, specerijen, boeken en manuscripten, leer, wol en haar omvat. Het ongedierte kan zelfs door houten voorwerpen heen boren en is in staat om door blik, aluminiumfolie en loden platen heen te dringen, waardoor opgeslagen levensmiddelen vrijwel onbeschermd zijn. De broodkever is een expert in vliegen en wordt aangetrokken door licht, waardoor huisinvasies zowel mogelijk als waarschijnlijk zijn.

Schade
De enige schade door volwassen broodkevers aan producten, zijn de ontstane uitvliegopeningen. Zij kunnen zich eventueel door plastic, papier en zelfs metaalfolie van verpakkingen boren. Het zijn de larven die voor veel knaagschade in de producten zelf zorgen. Daarnaast raakt het product vervuild met uitwerpselen, vervellingen en cocons.

Preventie
Een regelmatige controle van de producten is bij langdurige opslag gewenst, zeker in verwarmde ruimten en tijdens de zomer. Een zo kort mogelijke opslag en een temperatuur lager dan 15°C in de opslagruimten wordt geadviseerd. Zo komt de ontwikkeling van broodkevers vrijwel tot stilstand. Bij binnenkomst dienen nieuwe voorraden gecontroleerd te worden op aanwezigheid van broodkevers. Het is aangeraden oude voorraden eerst op te gebruiken en aangetaste voorraden snel te vernietigen. Maak leegstaande ruimten schoon en kuis gemorste voedingsmiddelen op. Deze kan u het best bewaren in goed afsluitbare voorraadbussen.

Behandeling
De snelste en meest effectieve manier om broodkevers uit uw huis of bedrijf te verdrijven is door samen te werken met de ongediertebestrijders van Bug Crushers. Onze ervaren professionals helpen u om broodkevers te elimineren en te voorkomen dat ze terugkeren. Bel Bug Crushers vandaag nog om meer te weten te komen over het uitroeien van broodkevers en ander ongedierte in uw woning of bedrijf!

Is een middelgrote kever die tot 3cm lang kan worden met roodbruine dekschilden en poten. Hij heeft een zwart lijf met opvallend driehoekspatroon aan weerszijden. De meikever heeft roodbruine voelsprieten. De verdikking op het uiteinde van de voelsprieten hebben borstelachtige uiteinden. Het uiteinde van het abdomen buigt af naar beneden en is langwerpig zodat het wat op een angel lijkt. De meikever behoort hierdoor tot de familie van de bladsprietkevers. Engerling is een naam voor de larve van de meikever. De larven zijn geelwit en hebben een bruine kop met grote grijparmen. In het laatste stadium kunnen ze 4,5 centimeter lang worden. Deze zijn gekend omdat ze zich voeden met plantenwortels, vooral van grassoorten.

Biologie
Bij meikevers zijn het vooral de vrouwtjes die heel erg veel eten. Mannetjes eten eerder weinig. Bij de zoektocht naar een vrouwtje, speelt dit gegeven ook een rol. De voelsprieten van mannetjes zijn erg gevoelig voor feromonen, geurstoffen die de vrouwtjes afscheiden. Maar hun voelsprieten zijn nog gevoeliger voor alcoholen, die vrijkomen uit beschadigde bladeren, bijvoorbeeld door etende vrouwtjes. Zo komt het dat de mannetjes in de eerste plaats afkomen op de geur van beschadigd blad en pas erna de feromonen van een vrouwtje in de buurt detecteren. In tegenstelling tot de meeste insecten, waar de mannetjes door de geurstoffen van de vrouwtjes gelokt worden. Het vrouwtje legt tot 20 eitjes, deze worden diep in de grond afgezet. Na het leggen van de eitjes vliegt het vrouwtje terug naar de boom om zich te voeden, waarna nog meer eitjes worden afgezet. Deze cyclus wordt maximaal drie keer herhaald, waarna het vrouwtje sterft. De larven komen na 4 tot 6 weken uit de eieren en maken drie groeistadia door, die steeds worden afgewisseld door een vervelling. Als de larve volledig is ontwikkeld, wordt een popkamer gevormd onder de grond. In de pop verandert de larve in een jonge kever. Deze blijft in zijn popkamer liggen tot het volgend voorjaar en komen dan als volwassen dier uit de grond.

Gewoontes
Volwassen meikevers vliegen van eind april tot half juni. Je kunt ze vaak op mei-avonden in de tuin zien rondzoemen, vandaar dat ze ‘meikever’ worden genoemd. Ze zijn nachtactief en komen af op lichtbronnen (b.v. sportveldverlichting). Ze worden hier echter niet door aangetrokken maar raken ervan in de war. Meikevers gebruiken normaal het maanlicht als een manier om recht te kunnen vliegen. De maan is een vaste lichtbron en doordat het licht constant uit een zelfde richting komt, kan de meikever recht vliegen. Als de meikever langs een lamp vliegt, verandert de plaats van de lichtbron ten opzichte van de kever. Hierdoor blijft de meikever rondjes rond de lamp vliegen. De meikever vliegt enkel om voedsel of een vrouwtje te zoeken. Tijdens het vliegen maken ze een brommend geluid. Wanneer er gevaar dreigt vluchten meikevers niet weg in tegenstelling tot andere insecten zoals de vlieg.

Schade
Als grote, luidruchtige insecten kunnen ze een beetje beangstigend zijn, maar ze kunnen niet steken en bijten. Ze zijn eigenlijk ongevaarlijk voor mensen. Ze kunnen echter aanzienlijke schade toebrengen aan tuinplanten en gewassen. De volwassen kevers voeden zich met eiken- en beukenbladeren, wat alleen schade veroorzaakt wanneer de kevers in grote aantallen voorkomen. De aantallen meikevers zijn de laatste jaren gedaald door het gebruik van insecticiden. De laatste jaren nemen de aantallen weer toe, vooral in het oosten van Nederland. De larven worden engerlingen genoemd. Ze leven ongeveer drie jaar in de grond en voeden zich met plantenwortels en kunnen grote schade aanrichten in tuinen en grasvelden. Ze zijn vooral dol op graangewassen en grassen. In akkers en tuinen ontstaan kenmerkende bruine vlekken door verdorde planten. Extra schade wordt veroorzaakt wanneer vogels en andere insecteneters de grond ingraven op zoek naar larven.  

Preventie
Er zijn verschillende manieren om een ongedierteplaag te voorkomen. Aangezien de volwassen meikevers op lange termijn geen schade aanrichten in uw tuin, richt de preventie zich op de engerlingen. Met een paar tips kunt u het gazon onwenselijk maken voor kevers om zich voort te planten. Zonder dat de vrouwelijke kevers eitjes leggen, hoeft u niet bang te zijn dat de larven uitkomen en uw gazon van onderen opvreten. Hoe kunt u de voortplanting van meikevers tegengaan? Het antwoord is eenvoudig: onderhoud. Maai en bemest uw gazon regelmatig. Bij gazons die al eerder zijn aangetast, moet u proberen de grasmat in het voorjaar te verdichten door deze zwaar te rollen. Zo kunnen de vrouwelijke kevers de grond niet bereiken en de grond binnendringen om hun eitjes te leggen. Controleer uw gewas regelmatig op meikevers en voedselschade. Als het aantal meikevers relatief klein is, verwijder de kevers dan met de hand en doe ze in een emmer met zeepsop. Plaats barrières zoals folie rond uw wijngaard of gewassen om de volwassen kevers weg te houden. Verwijder de overwinteringsplaatsen van de larven door de grond om te ploegen of te verticuteren en beluchten in de herfst. Moedig vogels aan die op de kevers en hun larven jagen.

Behandeling
Naast preventieve maatregelen is ook directe bestrijding mogelijk. Het heeft geen zin om vallen te gebruiken in geval van een larvenplaag. Vallen zullen het aantal mannelijke meikevers verminderen, maar er zullen nog genoeg mannetjes overblijven om te paren. Om een plaag doeltreffend te bestrijden, is het van vitaal belang dat u zich concentreert op de bestrijding van de larven. Wij raden aan geen pesticiden te gebruiken bij de behandeling van engerlingen. De micro-organismen in de bodem reageren zeer gevoelig op zelfs de kleinste hoeveelheden agressieve chemicaliën in pesticiden. Een effectieve maar natuurvriendelijke bestrijdingsmethode is het gebruik van nuttige organismen. Parasitaire nematoden hebben al duizenden wanhopige tuiniers geholpen. Wat deze methode doet werken zijn de bacteriën uit de uitscheidingsproducten van de nematoden. De parasiet dringt de larve binnen, waar hij de bacteriën loslaat om de larve snel te doden. Daarna planten de nematoden zich voort, voeden zich met de overblijfselen van de larve en gaan dan op zoek naar een andere prooi. Het nuttige organisme heet Heterorhabditis bacteriophora (HM nematoden) en is volkomen onschadelijk voor mens en huisdier. Moest u toch nog problemen ondervinden, neem dan gerust contact op met onze experts ongediertebestrijding. Bug Crushers helpt u graag verder.

De naam komt van het feit dat de larven zich in havenpalen boren. Het zijn gevleugelde kevers uit de familie Oedemeridae. De volwassen kever varieert van 9 tot 13mm lang, het lichaam is langwerpig, slank en zacht. De volwassen larve zijn ongeveer 30mm lang. Heipaalkevers zijn gemakkelijk te herkennen doordat het voorste deel van het lichaam bruin- of roodgeel is, terwijl de uiteinden van hun elytra (stijve vleugels) zwart zijn. De zijkanten van het borststuk en de poten zijn zwart en het lichaam is volledig bedekt met gelige haren.

Biologie
Over deze soort is weinig gepubliceerd. Wel weten we dat ze holometabolisch zijn, d.w.z. dat ze een volledige levenscyclus doorlopen. Deze kan meerdere jaren duren. Hij legt zijn eitjes in vochtig, verrot hout. Volwassen dieren die van de lente tot de herfst in huis rondzwerven, zijn een goede indicatie dat je een plaag hebt. U zult de larven niet zien, tenzij u ze toevallig in aangetast hout vindt, wat vrij zeldzaam is omdat het probleem zich meestal in de fundering voordoet. Door de kleur van het insect en het feit dat de volwassen dieren in huis rondzwerven, worden ze vaak voor kakkerlakken aangezien. De volwassen kevers komen tevoorschijn in een popkamer in het hout, paren onmiddellijk na het uitkomen, en bewegen zich dan naar het licht dat ze waarnemen, waarbij ze vaak in grote aantallen in gebouwen terechtkomen. De normale levenscyclus is één jaar.

Gewoontes
De larven tasten vochtig en/of verrot hout aan en veroorzaken aanzienlijke schade door er gangen doorheen te boren. Ze boren geen systeem van tunnels en galerijen, maar hebben de neiging te werken in tamelijk onbepaalde ruimten die hier en daar zijn dichtgeslibd met lange gescheurde houtvezels. Deze boorruimten grenzen vaak aan gezond hout. Het houtoppervlak dat wordt aangevallen kan geen houtvochtgehalte hebben dat veel hoger ligt dan het vezelverzadigingspunt van ongeveer 30%. Larven kunnen de vernietiging van hout dat al aangetast is door schimmelbederf aanzienlijk versnellen. Het eerste zichtbare teken van aantasting is meestal het verschijnen van talrijke volwassen exemplaren. Vaak is het aangetaste hout begraven en niet toegankelijk. Rondom constructies kunnen heipaalkevers voorkomen in rottend vochtig hout in funderingspalen onder gebouwen, in vochtige kelders en/of kruipruimtes, hout rond lekkende leidingen, in begraven hout en in hout dat met de grond in aanraking komt, zoals oude bekistingsplaten en steunpalen.

Schade
Heipaalkevers tasten vooral zachthout aan, maar af en toe worden ook eiken en andere hardhoutsoorten aangetast. Het hout moet vochtig of nat zijn en het schimmelbederf moet al begonnen zijn. Het vocht kan zowel van zeewater als van zoet water afkomstig zijn. Heipaalkevers in hout kunnen vele jaren of zelfs tientallen jaren in stand worden gehouden zonder dat de plaaginsecten uit het structurele hout tevoorschijn komen dat zij aantasten. Deze langdurige aantastingen zijn mogelijk doordat de heipaalkevers voor hun voedselvoorziening uitsluitend aangewezen zijn op vochtig of doordrenkt hout, en doordat ze in het hout blijven, zijn deze insecten beschermd tegen predatoren. Volwassen insecten kunnen op elk moment van het jaar tevoorschijn komen uit structurele houtbronnen in een woning, maar in de meeste gevallen komen ze tevoorschijn tussen mei en augustus. Aantastingen beginnen nadat de vrouwtjes eitjes leggen op vochtig hout, en de larven tunnelen zich onmiddellijk door houtbronnen van uw huis als ze uitkomen. Niet alleen kiezen de vrouwtjes van de heipaalkever vochtig hout uit om hun eieren te leggen, maar de voedingsactiviteit van de heipaalkevers draagt bij tot houtrot, waardoor verdere schade wordt toegebracht aan reeds aangetaste structurele houtbronnen. Aantastingen worden vaak aangetroffen in afrasteringspalen, elektriciteitspalen, ondergronds timmerhout en vochtig constructiehout in de buurt van vochtige bronnen, met name lekkende pijpleidingen.

Preventie
Vochtbeheersing in het hout is uiteraard een belangrijke factor, en als het vochtprobleem onder controle kan worden gehouden, zal het keverprobleem verminderen. Indien mogelijk verwijder het overmatige vocht en verwijder al het hout die contact maakt met de grond, cellulosepuin en begraven hout dat met structuren in verband wordt gebracht. Een plaatselijke behandeling van niet-verwijderbaar begraven hout met een bestrijdingsmiddel tegen houtaantastende insecten kan nuttig zijn. Sluit alle mogelijke ingangen tot probleemruimten op de begane grond af. Verwijder de volwassen dieren met een stofzuiger. Vervang rond dokken en kades rottend hout door druk geïmpregneerd hout. Vervang bij watervaartuigen het rottende hout en inspecteer/onderhoud de romp vaker.

Behandeling
Om het probleem van de heipaalkever onder controle te krijgen, moeten vochtproblemen worden verholpen en moet verrot hout, zoals verrot constructiehout of hout dat op de grond ligt of in de grond is begraven, worden verwijderd of vervangen. Insectendodende sprays zijn niet nuttig voor de bestrijding van deze plaag en de toepassing ervan zou tijdverspilling zijn. Aangetast hout dat achter muren of onder platen verborgen is, kan met boraten worden behandeld, eventueel met een geïnjecteerde schuimoplossing. Hout dat in de grond is begraven en dat niet kan worden behandeld of verwijderd, kan worden behandeld door de volwassen kevers te vangen wanneer ze te voorschijn komen. Als u de heipaalkeverplaag niet onder controle krijgt en deze loopt uit de hand. Contacteer dan Bug Crushers voor meer informatie of hulp bij het uitroeien.